-
![[تکمیل ظرفیت] «دِرَنگ کردن و ادامه دادن»✨](https://parhu.me/wp-content/uploads/2024/04/2024-04-05-22.13.25.jpg)
[تکمیل ظرفیت] «دِرَنگ کردن و ادامه دادن»✨
دوره‌ایی درونی که قراره افکار، احساسات و نوع بودنت را خودت اونطوری که دوست داری خلق کنی. ثبت‌نام تا ۲۱ فروردین ۱۴۰۲
-
انتخاب، توجه و خلق
میان خلق و پوچی، فاصله‌ی اندکی وجود دارد،این میان با «انتخاب» پر می‌شود. انتخاب در هر لحظه شبیه به «توجه» می‌ماند، گویی که انتخاب می‌کنی «در این لحظه» به چی توجه کنی و آنگاه که توجه می‌کنی به انتخابت، وارد مراقبت می‌شوی؛ گونه‌ایی از عمل کردن، اقدام کردن برای حفظ و رشد.از انتخابت مراقبت می‌کنی…
-
قصه‌ی کوچ شدنم
خبر بزرگی دارم! می‌خوام قصه‌ی خودم با آدم‌هارو براتون تعریف کنم، اینگونه که من شمارو می‌بینم. قصه‌ی من و شما از کودکی شروع شده؛ از درک نشدن تفاوت‌ها، از اینکه می‌دیدم دو نفر سر هم داد می‌زنند و عجیب که یک نیاز را فریاد می‌زنند ولی همدیگه را نمی‌شنوند. همیشه دلم می‌خواد آدم‌ها را ببینم،…
-
هویت‌هایی که می‌سازیم و ازشون نمی‌گذریم
درباره‌ی دوچرخه‌ام باید بنویسم و درواقع، درباره‌ی هویت‌هایی که برای خودمون می‌سازیم و ازشون نمی‌گذریم باید بنویسم. دستکش‌هامو برداشتم، قمقمه رو پرکردم، و رفتم که پنج‌شنبه صبح یه رکابی بزنم و سر حال بشم.و دوچرخم نبود. یعنی واقعا نبود! دوچرخم رو دزدیدن. و این برام خیلی ناراحت کنندست. دوچرخم بخشی از هویت زندگی جدیدم در…
-
چقدر زندگی کردم
امروز از خونه‌ی دوستم وقتی بچه‌ها خواب بودن زدم بیرون، خونه‌اش یه خیابون پایین‌تر از کافه لمیز فاطمی هستش، ده دقیقه‌ایی پیاده اومدم تا لمیز و سفارش دادن و نشستم به خوندن کتاب فرسودگی کریستیان بوبَن که انگار با قلم من نوشته خواهد شد در حوالی ۴۰ سالگی‌ام. هر خط از کتاب را که می‌خونم…
-
به نام زندگی
فهمیدم زندگی مرحله‌ایی نیست که با تلاش زیاد بتوانم بهش برسم. زندگی مرحله‌ی باز نشده‌ی یک بازی نیست که روزی بهش برسی. زندگی همین‌جاست، میان قلم من و ذهن تو نشسته، می‌خندد. زندگی همین صندلی حصیری در این شب پاییزی‌ست. زندگی همین صدای شمس لنگرودی در هدفون است که زمزمه می‌کند…
-
بودن و ربودن لحظه‌ها
به دغدغه خودم از بودن و زندگی کردن لحظه‌ها پرداختم. همینطور تفاوت انگیزه‌های مثبت و منفی را توضیح دادم که میتونه کمک کننده باشه تا از مرحله ترس، اظطراب، افسردگی و … رد بشید و به سمت چیزی که می‌خواهید بسازید حرکت کنید.
-
سر منشا خرد
گفتم منو ببر به سر منشا خرد سکوت کرد گفتم، من را ببر به سر منشا خرد سکوت کرد. گفتم خودم روشنش می‌کنم! گفت «قطار خرد حرکت نمی‌کند تا همه سوار بشن» گفت: از خودت شروع کن، تمام خودت را. …
-
مرگ، آزادی، تنهایی، پوچی
آگاهی پیدا کردم. به هر طرف سر می‌کشم هیچ نیست، هیچ تعریفی، هیچ باوری و در یک پوچی مطلق سر می‌کنم. مگر زمانی که می‌خواهم چیزی، کسی، باوری را ببینم در همان لحظه ظاهر می‌شود. اول فکر کردم این قفل ذهنی است که همه چیز را پنهان کرده. می‌خواستم ازش رد بشم برسم به واقعیت……
Photographs
Resonating Emotions
Live music and human connection in Turkish bars
Photos that demonstrate how music creates shared emotions among people, regardless of their nationality, at live music bars.
-
Photographing Europe’s streets
In this collection, the vibrant tapestry of European life unfolds across the streets of Germany, Austria, the Netherlands, and Spain. Each snapshot captures unguarded moments and the rich texture of daily routines — from tranquil boat reflections to bustling market scenes. The images convey a deep appreciation for the simple beauty of the everyday, highlighting…
-
Stories of feelings: Turkish pub moments
My photographs capture the soulful narratives of Turkish pub culture, which portray a vivid tapestry of human interaction and togetherness.
-
Resonating Emotions: Live music and human connection in Turkish bars
Photos that demonstrate how music creates shared emotions among people, regardless of their nationality, at live music bars.
-
A cup, a story: Stories from cafes in Turkey
From the serenity of Kusadasi to the vivacity of Istanbul, each photograph tells a unique tale—a glimpse into the diverse array of experiences and connections that define Turkish café life. Join us in celebrating the ordinary and the extraordinary, all stirred within the comforting embrace of a cup of tea or coffee.
-
Take a look at my lens
Every day, hundreds of people look at us but don’t greet us. Yet, they become familiar with us. They pass by us every day and give a glance but don’t greet us. After weeks, if you smile, they smile back but don’t greet. We could have become friends with hundreds of people, but we don’t…
-
My favorite cafe’s patrons